Домашняя работа

Обманчивый лес

Однажды, охотясь в густом лесу, король Генрих напал на след прекрасной горной козы и отстал от своей охотничьей свиты на большое расстояние. Раздражённые запахом зверя, его собаки так увлеклись погоней, что вскоре не стало слышно даже их лая. Между тем незаметно сгущался вечер, и наступила ночь. Тут король понял, что заблудился. Издали доносились призывные звуки охотничьих рогов, но чем ближе, как казалось королю, он шёл к ним, тем слабее звучали рога. С досадой вспомнил Генрих о том, как обивчивы и капризны громкие звуки в горных лесах и какой придательский пересмешник — горное эхо. Но было уже поздно. Предстояло переночевать в лесу.

Выполнить задания:

  1. Съехал с горки, убежал с уроков, убежал за угол, устроился на успех, прочитал стихи за друга, посмотрел фильм до конца, приплыл через речку, подскочил от страха, выпрыгнул от собаки, прошел дорогу по зебре, пошел гулять по тропинке, оттолкнул друга в вагон, камень улетел в окно, …влекла учебники из рюкзака, забрал красный карандаш.
  2. Выделите корни и приставки в следующих словах. Обоснуйте ответ (подберите слова с такими же корнями и приставками).

а) Обвал , обогреватель, отбелить, обезуметь, обман, обосновать, обострить, обобрать, обозначить, обрушить.

обучить, обед, обжечь, обобщать, обжора, обозначение, обмотать, отложить, отдышаться.

б) Подумать, подрожать, подражать, подлиннее, подорожник, подосиновик, подогнать, пододвинуть, подоходный, подождать, подвал, подвижник, пододеяльник, подопечный.

Порвать, познокомится, подписать, покроснеть, подготовить.

в) Разорить, разобщить, разукрасить, разозлить, разубедить, разодеться.

Развернуть, разместить, развод, разговаривать, развал, разбить, разлюбить.

Առաջադրանքներ

Ծաղիկների հոտը ինձ մի հին երգ է հիշեցնում։

Արևելցի կինն ինչո՞ւ է ծածկում դեմքը։

Զորքը շրջապատել էր բերդն ու սպասում էր հրամանի ։

Թագավորը հավաքել էր բոլոր հպատակներին, որ առաջինը ինքն ավետիսն (բարի լուրը) ասի։

Տհաճ պատմության մեջ ընկանք։

Միալար անձրևներից ու մառախուղից հետո վերջապես մի պայծառ օր բացվեց։

Ես փոխարինեցի բառերը, ընդգծված բառերի հոմանիշները գրելով։

Մեր թվարկությունից հազարավոր տարիներ առաջ սկսվեց մեծ գյուտերի փուլը։ Մարդիկ հայտնագործեցին, թե ինչպե՛ս պետք է պահել կրակը, ինչպե՛ս կենդանիներին ընտելացնել, քարից ու ոսկորներից տարբեր գործիքներ սարքել, և վերջապես սկսեցին զբաղվել հողագործությամբ։

Ամեն մի բառաշարքի բառերը իմաստով նույն են, բայց ձևով նման չեն․ այդ բառերը կարելի է անվանել հոմանիշներ։

ջարդել, կոտրել, փշրել, կտոր-կտոր անել, կոտրատել։

պահել, ամբարել, հավաքել, կուտակել։

հասկանալ, պարզել, գլխի ընկնել, կռահել։

ծածկել, քողարկել, պատսպարել։

Ավետիք Իսահակյան <<Իմ երազը>>

Ես հոգնած էի, պառկեցի քնելու և իսկույն քուն մտա։ Երազում տեսա լազուր երկինքը, իսկ Արագածը ադամանդե թագի պես շողշողում էր իմ գլխին, բայց կարճ ժամանակ անց ամպերի միջից դուրս եկավ մի գեղեցկուհի, ո՛չ, դա գեղեցկուհի չէր, այլ մի դիցուհի։ Ես այդպիսի գեղեցկություն դեռ չէի տեսել իմ կայնքում։ Նա վերևից իջնելով մոտեցավ ինձ և քնքշորեն նայեց ինձ։ Այդ ժամանակ իմ հեգին լցվեց բարությամբ, մաքրությամբ և պաշատամունքով։ Ես ողջոնեցի նրան։ Դիցուհին քնքուշ ժպիտով նայեց ինձ և գեղեցիկ ձայնով ասաց․

—Դու ճանաչո՞ւմ ես ինձ։ —Ես պատասխանեցի նրան․

—Ո՛վ դիցուհի, ես քեզ երբեք արժանի չեմ եղել տեսնելու ո՛չ կյանքում, ոչ էլ երազներում։

—Ի՞նչ կուզեիր ինձանից, ասա, ես կկատարեմ քո խնդրանքը։—ասաց նա։ Ես ասացի նրան, որ ոչինչ չեմ ուզում, որ հանգչում եմ նրա առաջ, բայց միայն թող լինի իմ ցնորքը, որ ես սիրեմ նրան իմ ամբողջ կյանքում։

—Այդքանով գո՞հ ես, ուրեմն գնա և աշխարհում գտիր իմ ստվերը ու սիրիր։

Ես զարթնեցի։ Վեր կացա ու գնացի փնտրելու իմ ցնորքի ստվերը։ Երկար փնտրեցի՝ հոգնեցի, բայց շարունակեցի փնտրելը, և գտա մի գեղեցկուհի իմ ցնորքի նման։ Մոտեցա նրան և լացակումած ասացի․

—Դո՛ւ ես իմ երկնային ցնորքի ստվերը․ դու սո՛ւրբ ես, դու մաքրում ես ինձ և սիրտս բյուրեղացնում, եղիր իմ ստվերը տգեղ կյանքի մեջ, ոչինչ այլևս չեմ ուզում քեզանից․․․արդյոք հասկանո՞ւմ ես ինձ։—Կինը քմծիծաղ տվեց և առհամարանքով ասաց․

—Ես քեզ չեմ հասկանում, որովհետև դու ինքդ քեզ չես հասկանում։

Նա հեռացավ ինձնից և ընկավ ոսկե-ավանակի գիրկը։ Իսկ ես տխուր մի երգ երգեցի իր ետևից։

Եվ այսպես, ամեն անգամ իմ արյունոտ սրտով, երազը հոգումս, փնտրում եմ մարդկանց մեջ՝ որոնելով գոնե ցնորքիս ստվերը, բայց ամեն անգամ իմ սիրտը կտոր-կտոր է լինում ու այդ մանր կտորները փշրվում են նորից ու նորից։

Design a site like this with WordPress.com
Get started