Մարմինների էլեկտրացումը (դեկ․ 13-17 Տնային 2)

• Ե՞րբ է մարմինը համարվում էլեկտրականացված:

Այն մարմինը, որը շփելուց հետո ձգում է այլ մարմիններ, էլեկտրականացած է, այսինքն՝ նրան հաղորդված է էլեկտրական լիցք։

• Ո՞ր էլեկտրական լիցքերն են անվանում դրական, եւ որո՞նք՝ բացասական։ 

Թղթով կամ մետաքսով շփած ապակու վրա ստացված լիցքերը պայմանականորեն անվանել են դրական, իսկ բրդով կամ մորթիով շփած ճկազանգվածի վրա ստացված լիցքերը՝ բացասական։

• Էլեկտրացույցի թերթիկները լիցքավորվելիս ինչո՞ւ են վանում միմյանց:

Էլեկտրացույցի թերթիկները լիցքավորվելիս վանում են միմյանց վանում են, որովհետև միևնույն նշանի էլեկտրական լիցք ունեցող մարմինները միմյանց վանում են։

• Ինչպե՞ս են պարզում մարմինների էլեկտրականացված լինելը։

Մարմինների էլեկտրականացված լինելը պարզում են էլեկտրացույցի միջոցով։

Գործնական աշխատանք, ածական

Խմբավորիր ածականները ըստ առարկայի արտաքին հատկանիշի և ներքին հատկանիշի, ըստ գույների, ըստ մարդու մտավոր և բարոյահոգեկան հատկանիշների:

առարկայի արտաքին հատկանիշ – Ուռուցիկ, գանգուր, կլոր, ծուռ, հարթ, մանր, ուղիղ, խորդուբորդ
առարկայի ներքին հատկանիշ – կծու, թթու, քաղցր
ըստ գույների – Խաժ, դեղձան, գորշ, լաջվարդ, լուրթ, ծավի, բիլ
մարդու մտավոր և բարոյահոգեկան հատկանիշներ – հեզ, շվայտ, խելացի, հնազանդ, պարկեշտ, ժանտ, համեստ, խորամանկ, բիրտ, ծույլ, նենգ, ազնիվ, աշխատասեր

Կազմիր տրված ածականների գերադրական աստիճանը:

Ազնիվ – ազնվագույն, ամենից ազնիվ, ամենաազնիվ
հին– ամենահին, ամենից հին, հնագույն
բարի -ամենից բարի, ամենաբարի
նոր – ամենից նոր, ամենանոր, նորագույն
ծանր – ամենից ծանր, ծանրագույն, ամենածանր
զգայուն – ամենից զգայուն, ամենազգայուն
սուր – ամենից սուր ամենասուր
երկար – ամենաերկար, ամենից երկար, երկարագույն
մեծ – ամենամեծ, մեծագույն, ամենից մեծ
գեղեցիկ – ամենագեղեցիկ, ամենից գեղեցիկ, գեղեցկագույն
խոշոր – ամենախոշոր, խոշորագույն, ամենից խոշոր

Շարքում ընդգծիր համեմատության աստիճան չունեցող որակական ածականները:

Հպարտ, կույր, խեղճ, գեղեցիկ, չար, նենգ, պարկեշտ, արու, բարի, վեհ, ագահ, հղի, վսեմ, համր, պիղծ, ամուրի, խուլ, արդար, ճերմակ:

Տրված արմատներով կազմիր ածանցավոր և բարդ ածականներ:

Արծաթ – արծաթազարդ, արծաթյա
ադամանդ – ադամանդե, ադամանդանման
ծիծաղ – ծիծաղելի, ծիծաղզարդ
լույս – լուսավոր, լուսագեղ
սեր – սիրելի, սիրագեղ
հոտ – հոտավետ, անուշահոտ
հուր – հրեղեն
դառն – դառնային, դառնահամ
մազ – մազոտ, մազակալ
գույն – գունեղ, գույնզգույն
գութ – գթալի, գթասիրտ
իմաստ – անիմաստ, իմաստալի
մարմար – մարմարյա, մարմարապատ

Պալատական, ապստամբ, ավագ, դավաճան, հերոս, հանցագործ, խավար, հսկա, վիրավոր բառերը նախադասությունների մեջ գործածել մի դեպքում, որպես գոյական, մյուս դեպքում` որպես ածական։

Պալատական– Թագավորները ապրում են պալատական կյանքով: Պալատականների անձնակազմը փախել էր Փարիզ:

Ապստամբ – Հիմա աշխարհի մեծ մասը մտածում է ապստամբների պես։ Ապստամբները չկարողացան պայթեցնել շենքը։

Ավագ – Երեք տարի հետո մենք կսովորենք ավագ դպրոցում։ Մեր սպորտի խմբակի ավագը Էլենն է։

դավաճան – Դավաճանները լի են մեր երկրում։ Գաղտնի գործ իրենց ղեկավարին։

Գրիր տրված բառերի նույնարմատ հականիշ ածականները:

Անխռով – խռովկան
խոտոր – անխոտոր
երերուն – աներեր
տարակուսելի – անտարակույս
արտաքուստ – ներքուստ
անզարդ – զարդաուն
ամոթխած – անամոթ
աղմկոտ – անաղմուկ
արատավոր – անարատ
քաղցրահամ – դառնահամ
ընչատեր – ընչազուր
թեթևաբարո – ծանրաբարո

The Elves And The Shoemaker Story

This is The Elves And The Shoemaker Story for kids. Once upon a time, there lived a kind shoemaker and his wife. Sadly, nobody bought his shoes anymore and they had become poor. They only had a piece of cloth left to make one last pair of shoes. To console him his wife said, “Don’t worry too much! Everything will soon be alright! Keep the cloth on the table. You can stitch the shoe tomorrow. Let’s go to bed now!”

However, four little elves were peeking from outside their window and heard them talking. They felt sorry for the kind man. “We must help the poor shoemaker,” they decided. The smart and talented elves fluttered into the house through the window. They took the cloth and soon began cutting, sewing, and decorating it. Before morning, they made the most beautiful pair of shoes in the whole world and flew away.

In the morning, the shoemaker and his wife were amazed to see the pretty little shoes lying on the table. “Who made this? They are lovely!” they both wondered. Soon, a merchant saw the shoes in the shop window and immediately bought them. He gave the shoemaker enough money to buy cloth for two pairs of shoes. That night, too, the shoemaker left the cloth on the table before going to bed. The elves returned.

Before sunrise, they made two pairs of shoes that were much prettier. This continued for many more nights. Every morning, the shoemaker used to wait for the best creation of shoes. The shoemaker and his wife were puzzled. “I want to know who are our friends that are helping us. We must thank them for their kindness,” the shoemaker said. They had decided to stay awake that night and hide behind the door to find out who made the shoes for them.

As they waited, finally, they saw the elves flying, laughing, singing, and quickly stitching the shoes. “How lucky we are! We must gift something in return! Their clothes are torn! Let’s make tiny clothes for them,” the wife suggested. They both worked hard to make the best clothes including the cutest pair of shoes for the friendly elves and left them on the table the next night.

When the elves came, they were thrilled to see the new clothes. They were happily dancing and singing and flew out of the window, never to be seen again. The shoemaker continued to make the best shoes in the town and sold them. He and his wife never forgot the kind elves who had helped them in their time of need.