Իժխել – իշխան
բժշկել – բժշկական
բացել – բացահայտ, բացում
ուսուցանել – ուսուցանող
ճեղքել – ճեղված
պահել – պահակ, պահապան, պահպանված
հյուսել – հյուսած
բանել – բանաձև
գրել – գիրք
գործել – գործնական
զգալ – զգացմունք
հարցնել – հարցնական․ հարցուփորձ
МАМИНЫ РУКИ
Такой это был несчастный, нехороший день! С утра до вечера Маша капризничала, ссорилась с бабушкой, в комнате убираться не стала, читать не училась, в тетрадку ничего не писала, а только сидела в углу и хлюпала носом.Мама пришла, и бабушка ей пожаловалась: целый, мол, день капризничает девчонка и никакого сладу с ней нет.
Мама спросила:
— Что же с тобой, дочка, делается? Ты не больна ли?— и положила Маше на лоб свою руку.
Руки у мамы были удивительные; сухие, чуть шерша¬ венькие, но такие лёгкие и добрые.
На этот раз Маша только головой мотнула и стряхнула с себя мамины руки.
— Фу,— сказала она.— Фу, мамочка! Какие у тебя руки нехорошие.
— Ну вот!—удивилась мама.— Сколько лет жилидружили, а теперь стала нехороша. Чем же тебе, дочка, мои руки сегодня не понравились?
— Жёсткие,— ответила Маша.— Царапаются.
Мама посмотрела на свои руки. Маше показалось, грустно.
— Руки обыкновенные, — сказала мама. — Рабочие руки. Ничего уж с ними не поделаешь.
Встала и ушла в ванную мыться.
Маше так вдруг стало жалко маму.
Она уже хотела бежать за ней, бабушка не пустила.
— Сиди!—сказала бабушка грозно.— Сиди! Мать обидела ни за что. Руки у твоей матери золотые, это все знают. Материными руками добра сделано — на десять таких, как ты, хватит; полотном, которое мать наткала, полземли устлать можно. Даром что молода, а сноровиста. Мать у тебя не белоручка, работница, плохого в том нет. Станешь к станкам на материно место — дай тебе бог такой быть, обидчица!
— Я её обидеть не хотела,— сказала Маша плача.
— Не хотела, да обидела,— сказала бабушка. — Так тоже бывает. За языком поглядывай. Руки у твоей матери верно, что жёсткие, а вот сердце мягкое… Я бы на её месте тебе как полагается всыпала, горячих… Надрала бы уши.
Мама вернулась и услышала, как бабушка ворчит, а Маша плачет, и сразу не разобралась в чём дело.
— Не стыдно тебе ещё и бабушку обижать,— сказала она.— Сердце у бабки отходчивое. Я бы на её месте…
— Знаю, знаю!—закричала Маша неожиданно весело и бросилась к матери целоваться и обниматься. — Знаю.
— Ничего ты не знаешь,— сказала мама.— А если знаешь — говори.
— Знаю,— сказала Маша.— Ты бы на бабушкином месте надрала мне уши. Я ведь твои руки обидела.
— Ну и надеру,— сказала мама.— Чтоб не обижала.
— Бабушка тоже говорила,— сказала Маша из угла,— что если бы она была на твоём месте, то надрала бы. А на своём — вы обе не можете.
Бабушка и мама переглянулись и засмеялись.
Ответьте на вопросы:
1.Главные герои рассказа и их характеристика
2.Главная мысль рассказа
3.Чему учит рассказ ?
22.02.-23.02.
Написать множественное число
один берег —
один выстрел —
один мальчик —
одна сестра —
одна булка —
одно лицо —
одна минута —
одна акула —
одна конфета —
одно письмо —
одно место —
одна лодка —
3. Вставьте вместо точек нужное слово два или две:
На нашей улице есть два магазина и две аптеки. Лена купила две ручки, две тетради и два карандаша. На столе две книги, два альбома и два пенала. Мама положила в вазу две груши, два апельсина, два банана и два граната. У Миши два брата и две сестры.
4. Вставьте вместо точек нужное слово один, одно или одна, два, две:
В саду у старушки рос один цветок. Женя оторвала один лепесток. У Жени было одно желание. На столе лежали два карандаша и одна книга. В комнате было одно окно․
Հերոս
ԾԵՐՈՒՆԻ ՀՐԵՇՏԱԿԸ
Լուրը գնում է հասնում Արան թագավորին: Զարհուրում է ծերունի թագավորը իր ոսկի գահի վրա: Հրաման է հանում, կանչում, հավաքում իր տերության աշխարհք տեսած ծեր ու բազմափորձ մարդկանց, գիտուններին ու իմաստուններին, ասում է.
— Ձեզանից ո՞վ է տեսել կամ ո՞վ է իմացել էս տեսակ մի բան, էսպես մի տեսիլք: Էս ի՞նչ պատիժ է, որ գալիս է ինձ ու իմ աշխարհքի վրա: Ի՞նչ ճար ու հնար գիտեք, որ իմ Այգին կրկին էն անուշ դրախտը դառնա, գազան դարձած մարդիկ էլ դառնան բարի մարդիկ:
Ոչ ոք ոչինչ չի իմանում: Ու թագավորը քառասուն օր, քառասուն գիշեր ժամանակ է տալիս, որ գնան էս ցավի պատճառն ու ճարն իմանան: Գնում են: Քառասուն օր, քառասուն գիշեր հետո հետ են գալիս, թե` թագավորն ապրած կենա, չգտանք: Թագավորը մենակ փակվում է իր պալատում ու միտք է անում: Էս միտք անելու ժամանակ հանկարծ նրա առջև հրաշքով հայտնվում է մի սպիտակահեր՝ ոտից գլուխ սպիտակ հագած, երկարամորուս հսկա ծերունի: Ասում է.
— Արան թագավոր, քո ցավի ճարը Հազարան Հավքն է, որ երգում է հազար ձենով ու հազար ձևով ու երգի հետ բուրյան մշտադալար վարդ է թափում փնջերով: Եթե Հազարան Հավքը մի օր արշալույսին երգի քո Այգում, Այգին կկանաչի, փուշը վարդ կծաղկի նորից նոր, ու այգեպան քո ծառաները, որ դարձել են գել ու արջ, նորից կդառնան մարդիկ՝ ազնիվ, լավ ու բարի մարդիկ:
— Բայց ո՞ր երկրում, ո՞ր անտառում, ո՞ր սարում է երգում Հազարան Հավքը,- հարցնում է Արան թագավորը:
— Միշտ երջանիկ, կախարդական, անկոխ, անմեռ աշխարհքում,- պատասխանում է ծերունին ու քամի դառնում, չքվում թագավորի աչքից:
Հարցեր և առաջադրանքներ՝
1.Հատվածից դուրս գրիր անծանոթ բառերը և բացատրիր:
զարհուրել – սարսափել
2.Տեքստից դուրս գրիր եզակի թվով դրված 5 գոյական և դարձրու հոգնակի:
3. Բնութագրիր Արան թագավորին:
Արան թագավորը սրտացավ մարդ էր, նա անհանգստանքւմ եր ոչ միայն իր այգու մասին, այլ նաև այգեպանների մասին։
4. Այս հատվածում ինչը կփոխեիր և ինչո՞ւ:
Ես ոչինչ չէի փոխի որովհետև այսպես շատ հետաքրքիր է։
5. Վերնագրիր այս հատվածը բառով, բառակապակցությամբ և նախադասությամբ:
Հավքը
Օգնություն ծերունուց
Ի՞նչպես կոգնի ծերունին
6. Եթե դու լինեիր թագավորի փոխարեն, ի՞նչ կանեիր։
Եթե ես լինեի թաքավորի փոխարեն, նույն ձևով կվարվեի։
Եվա Սմբատյան 