1. Տալ նոր հասկացությունների բացատրությունը
Մետրոպոլիտություն – Մետրոպոլիտի տնօրինությանը ենթակա եկեղեցական-վարչական նահանգ
Արքեպիսկոպոսություն -Պատմական եկեղեցիներում եպիսկոպոսի պատվավոր կոչում։
Պատրիարքություն – Պատրիարքին ենթակա ամբողջությունը եկեղեցիների, ինչպես և այդ եկեղեցիների վայրը` երկիրը
Աղանդավոր – Խմբակային նեղ շահերով ու դոգմատիկ համոզմունքներով
առաջնորդվող գործիչ:
Արիոսականություն – քրիստոնեական հերետիկոսական ուսմունք։ Արիոսական ուսմունքի ակունքներն էին հուդայականությունը և միջին պլատոնականությունը, որոնցից Արիոսը վերցրել էր Աստծո կատարյալ միակության գաղափարը։
Հավատո հանգանակ – կրոնական հավատի հիմնական դոգմատների բանաձևում։
2.Համեմատել քրիստոնեությունը և հեթանոսությունը՝ գտնելով տարբերություններ, նմանություններ:
Քրիստոնեության դավանաբանության հիմքը Աստվածաշունչն ու Սուրբ Ավանդությունն է, ինչպես նաև՝ Տիեզերական ժողովներում ընդունված որոշումները:
Քրիստոնեությունը բաժանված է երեք մեծ ճյուղերի՝ կաթոլիկություն, ուղղափառություն և բողոքականություն, որոնք էլ իրենց հերթին բաժանված են հազարավոր ճյուղավորումների։
քրիստոնեական եկեղեցիների մեծամասնությունը հիմնվում է Հիսուս Քրիստոսի փրկագործ առաքելության, նրա՝ Աստծո Որդի լինելու, մարդեղացման, հարության, համբարձման դոգմաների վրա: Հայտնությամբ տրված քրիստոնեական դավանանքի հիմնական դրույթները համառոտ և ամփոփ բանաձևված են Հավատո հանգանակներում։
Քրիստոնեական ավանդական ուղղությունները ընդունում են յոթ խորհուրդներ։
Քրիստոնեական կրոնի աստվածը Ս. Երրորդությունն է՝ Հայրը, Որդին և Ս.Հոգին։
Իսկ ահա Հեթանոսության մեջ երկրպագվում են բնական երևույթները՝ տարերքները՝ կայծակ, ամպրոպ, քամի և այլն, որոնք էլ դառնում են Աստվածների հիմական բնորոշիչները։
Ըստ էության հեթանոսությունը ՝ հանրային, ազգային կրոն է և իր հիմնական բնույթով տարբերվում է Աբրահամիկ կրոններից՝ քրիստոնեությունից, իսլամից և հուդայականությունից, որոնց հիմանական առանձնահատկությունը հեթանոսությունից այն է, որ ունեն այսպես կոչված հայտնությամբ տրված լինելու էություն։
3.Կատարել փոքրիկ ուսումնասիրություն.
«Հռոմի «պապուհին», մի՞ֆ է, թե՞ իրականություն»
Հռոմի պապուհի Հովհաննես(ուհի)-ը լեգենդար անհատականություն է, կին, ով զբաղեցրել է պապական աթոռը` Հովհաննես VIII անունով:
Նրա պատմությունը համարվում է միջնադարյան հայտնի լեգենդներից մեկը: Ըստ տարբերակներից մեկի` Հովհաննեսուհին եղել է Մայնցից, իսկ ըստ մյուս տարբերակի` Անգլիայից: Տղամարդու զգեստ հագած, նա` իր սիրելիի հետ ուղևորվոմ է Աթենք, ինչից հետո գնում Հռոմ, որտեղ դառնում է ազատական արվեստների ուսուցիչ և հասնում մեծ ճանաչման:
Տաղանդի շնորհիվ նա արագորեն ստեղծում է իր եկեղեցական կարիերան` սկզբում դառնալով կուրիայի քարտուղար, որից հետո` կարդինալ, ապա` Պապ: Մի քանի տարի անց Հովհաննեսուհին հղիանում է: Երբ պապական երթը շարժվում էր Սբ. Պետրոսից դեպի Լատերանի պալատ, Հովհաննեսուհու մոտ ցավեր են սկսվում և նա ընկում է ձիուց: Մեկ այլ վարկածով նրան սպանել են հենց կրոնականները, որոնց կրոնական զգացմունքները վիրավորված էին: Լեգենդի կողմնակիցներն ասում են, որ այս պատմությունից հետո յուրաքանչյուր նորընտիր պապ անցնում էր սեռորոշման պրոցեդուրա` հատուկ աթոռի օգնությամբ, որն անվանում էին Sella Stercoraria (լատ.` «գոմաղբի գահ»): Պրոցեդուրայի անցկացումից հետո ներկաները պետք է ասեին’ Mas nobis dominus est! (լատ.` «Մեր Ընտրյալը տղամարդ է»): Այս աթոռը դեռ պահպանվում է Վատիկանի թանգարանում:
Հռոմի պապուհի Հովհաննեսի մասին չկա տեղեկություն տվյալ ժամանակաշրջանի ոչ մի աղբյուրում: Պապուհու մասին առաջին անգամ խոսվել է միայն XIII դարի կեսերին, դոմինիկացի միաբան Ժան դե Մայիի կողմից: Ըստ նրա, այս պատմությունը տեղի է ունեցել 1099 թվականին: Քիչ ավելի ուշ, ժամանակագիր Մարտին Պոլյակը, իր` «Կայսրերի և Պապերի ժամանակագրությունը» աշխատության մեջ գրում է, որ այս դեպքը տեղի է ունեցել IXդ. կեսերին:
Ժամանակագրական ձեռագրերից մեկում պապուհու ճակատագիրը նկարագրվում է այլ կերպ. «Ծննդաբերությունից հետո նա գահընկեց է արվում: Նրա տղան, որը դարձել էր Օստիայի եպիսկոպոս, մահից հետո նրան հողին է հանձնում»:
Պապուհու՝ միֆ լինելու գլխավոր ապացույցները.
1. Ոչ մի ժամանակակից պատմական աղբյուր ոչինչ չգիտի նրա մասին: Բացի այդ, չկա նրա մասին որևէ հիշատակում մինչև XIII դ. և հիմա անհնար է պատկերացնել, թե ինչպես կարող է պապուհու գահակալումը վրիպել X- XIIIդդ. պատմագիրների աչքից:
2. Ժամանակակից պապական պատմության մեջ չկա մի տեղ, որտեղ կարելի է պապուհուն «տեղավորել»: Լևոն IV-ի և Բենեդիկտոս III-ի միջև, որտեղ նրան «տեղավորում» է Մարտին Պոլյակը, նա չի կարող լինել, քանի որ Լևոն IV-ը մահացել 855 թ. հուլիս 17-ին, և, անմիջապես նրա մահից հետո, հոգևորականների ու մարդկանց կողմից Հռոմում պապ է ընտրվել Բենեդիկտոս III-ը:
3. Ավելի քիչ հավանական է, որ պապուհին «գահակալի» Վիկտոր III-ի (1087) և Ուրբան II-ի (1088-99 ) կամ Պասկալ II-ի միջև, ինչպես ասվում է Ժան դե Մայիի ժամանակագրության մեջ:
4.Կարդալուց հետո ներկայացրու քեզ դուր եկած հատվածը,
Հռոմի պապի ընտրությունը կատարվում է կոնկլավի՝ կարդինալների ժողովի կողմից, որի նիստի ժամանակը սահմանափակված չէ, այն շարունակվում է այնքան ժամանակ, մինչև որ կարդինալների 2/3-ը չքվեարկի կարդինալներից որևէ մեկի օգտին: Այսպես, 1268 թվականին կոնկլավի նիստը շարունակվել է 2 տարի: Կարդինալները չէին կարողանում կողմնորոշվել մինչև նրանց դադարեցին ուտելիք բերել: Միայն այդ միջոցի կիրառումից հետո կարդինալները կարողացան ընտրել Գրիգորի X-ին:
Հռոմի կաթոլիկ եկեղեցին միայն 1992 թվականին է ընդունել, որ երկիրը պտտվում է արևի շուրջ: 1996 թվականին Հռոմի Հովհաննես Պողոս II պապը պաշտոնապես ընդունեց • Գալիլեի տեսության ճշմարտացիությունը և նրա մահապատիժը ճանաչեց անարդար:
Ամենակարճ կառավարած Հռոմի պապը Լևոն XI-ն է, ով մահացել է պապ ընտրվելուց 27 օր հետ:
5.Հիմնավորիր, որ դու քրիստոնյա ես:
Հիմնավորեմ թե ինչու եմ ես ինձ համարում քրիստոնյա։ Նախ՝ փոքր տարիքում ես կնքվել եմ և հետևաբար դարձլ քրիստոնյա։ Նաև մեր ընտանիքը նշում է քրիստոնեական տոները որոնցից են՝ Ծառզարդարը, Մեծ և Փոքր Զատիկը, Խաղողօրհնեք, այս ավանդույթներից բացի ես ինձ համարում եմ քրիստոնյա այն պատճառով, քանի որ որոշ չափով քրիստոնեական օրերին համապատասխան։