Գործնական աշխատանք

1.Փակագծերում տրված դերանունները դրեք նախադասության պահանջված ձևով:

Մարդն իր սովորություններին երբեք չի դավաճանում:
Ամբոխը, իրենց շարքերը խտացնելով, հյուրերին տեղ տվեց:
Նրանք ում ասես կարողանում են իրենց կամքը պարտադրել;
Նրանք էլ կարող են մեզ հետ գալ:
Այդ ինչու են մարդիկ ինձ վրա զարմանում:
Մեզ համար ծնողները ոչինչ չեն խնայում:
Երեխան մեզ հետ պտույտի դուրս եկավ:

2. Տրված բառերի սկզբին ավելացրու մեկ տառ և կազմիր նոր բառեր:

Պարտություն – հպարտություն
լուր – բլուր
երթ – թերթ, հերթ
աղեղ – բաղեղ
կար – տկար, նկար
յուղ – հյուղ
լոր – կլոր
ութ – բութ, թութ
վազ – նվազ, ավազ
աքար – շաքար
ախտ – բախտ, թախտ
ճար – վճար
նուշ – անուշ
ծուխ – ածուխ
կարել – նկարել
այծ – խայծ, կայծ

աշխատանք 24․02

1.Փակագծերում տրված դերանունները դրեք նախադասության պահանջված ձևով:

Մարդն իր (ինքը) սովորություններին երբեք չի դավաճանում:
Ամբոխը, (ինքը) շարքերը խտացնելով, հյուրերին տեղ տվեց:
(Նա) Նրանք ում ասես կարողանում են իրենց (ինքը) կամքը պարտադրել;
(Նա) Նրանք էլ կարող են մեզ (մենք) հետ գալ:
Այդ ինչու են մարդիկ քեզ (ես) վրա զարմանում:
(Մենք) Մեր համար ծնողները ոչինչ չեն խնայում:
Երեխան մեր (մենք) հետ պտույտի դուրս եկավ:

2.Տրված բառերի սկզբին ավելացրու մեկ տառ և կազմիր նոր բառեր:

Պարտություն – Հպարտություն
լուր –
երթ – թերթ, հերթ
աղեղ – բաղեղ
կար – տկար, նկար
յուղ – գյուղ, շյուղ, հյուղ
լոր – կլոր, քլոր
ութ – գութ, թութ, բութ
վազ – ավազ, նվազ
աքար – շաքար
ախտ -բախտ, թախտ
ճար – վճար
նուշ – անուշ
ծուխ – ածուխ
կարել – նկարել
այծ – կայծ

349. Պատմություն հորինի՛ր, որն ավարտվում է այսպես:
Այս պատմությունը պատմեցի, որ չվախենաք անծանոթ քաղաքում «կորչելուց»:

Ընտանիքով մեկնել էինք Փարիզ։ Խոսքեր չկան, շատ գեղեցիկ քաղաք է։ Քաղաքով զբոսնել գիշերը շատ հաճելի է։ Մի պայծառ առավոտ ընտանիքով գնում ենք զբոսնելու և որոշում ենք գնալ խանութներով՝ հետաքրքիր իրեր, որպես մեր ճամփորդությունից հուշ գնելու համար։ Ամբողջ փողեցը խանութներով լի էր։ Ես չնկատեցի ինչպես ծնողներս մտան խանութ և մտածեցի որ նրանք քայլեցին առաջ, բայց նրանց չնկատեցի, քանի որ փողեցը լի էր մարդկանցով և ժխոր էր։ Ես վազում էի փողոցով ծնողներից գտնելու նպատակով, բայց չգիտեի նույնիսկ որտեղ փնտրել։ Մտածեցի մտնել խանութներ և հարցնել նրանց ծնողներիս մասին։ Մտա մի խանութ, տեսա ծնողներիս ու հասկացա, որ անծանոթ քաղաքում պետք է մնաս ընտանիքիդ հետ։ Այս պատմությունը պատմեցի, որ չվախենաք անծանոթ քաղաքում «կորչելուց»: